مقصد الاحچي أناصح والمثل هووه الدرس
ماله گعده اویه الرجال الماملک عزة نفس
والعِزم نفسه اعله گعده ابّطنه یستاهل رفس
ینهان الما یکرم روحه
الیجل نفسه ایتعله الما یجل یصبح ذلیل
لا تماشی اللي یچذب لا تماشیلک بخیل
الغبر لو مرله وادم کلهه تنوی اعله الرحیل
خسران الیمشی اویا افتینی
الفتن أخّر شعبنه والسبب جهل البعض
لا صعد لا خله غیره ایفوق ساعه اللي نهض
الله تدری اشگال عنهم بالگلب بیهم مرض
عالذله ایدورون ادواره
جعفر عبدالمهدی العبادی
قبل خروج ضعن الحسین ع من المدینه کانت ام البنین توصی ولدها العباس علیهم السلام اذا اتئ له الشمر لکی یُعطیه الامان فقالت لهُ
الشمر لو یالک ابباب الخیم
إطلع او طگه اعله حلگه او ترسه دم
یمّه لو راد الحچي او واگف اخوک
خلهن اببلعومه مختنگه الچلم
گلّه موخالی او خوالی امعدلین
اوگف ابحدّک ولا تگرب قدم
ذلّه بگبال المعسکر هاللعین
او خلّه کون ایعضعض ابصبع الندم
لوح المطهم ییمه او بیهه صول
خلّه شامخ بیدک ایرف العلم
او لو طلع واحد یدوور عالقتال
رِدّه ما قبل الخلق سووي عدم
راسـه شاله اگبالهه او ینگط حیاء
آنه تربیتچ ییمه وابتسم
یمه تردین احبس اهناک الهوه
لو اکض ابچفي واعصر نینوی
لو ایر خط من هُنا محد یفوت
اله سیفی ایکون من دمه ارتوه
هذه ابو السجاد والیدنا یموت
اگطع انفاسه او عله الغبره انهوه
والیصد صوب المخیم والحریم
اشلع امن اعیونه یا یمه الضوه
ماکو بیرق یرتفع من انه اصول
بید ابوفآضل یرف بس اللویٰ
جعفر عبدالمهدی العبادی
فی بعض المقاتل یُقال إن بعد قتل مسلم ابن عقیل علیهم السلام قُطع رأسهُ واُرسل به الی الشام و علقوه علی بوابة دمشق فلما أتوه بسبایا آل محمد و وصلو لدمشق کان رأس الحسین علیه السلام علی رمح طویل فرئا راس مسلم معلق فدمعت عیناه فمال علیه وقبله
او گلت
صوبه مال او قبّله ابگصته الشهم
یا ابوطاهر موقفک موقف زلم
انته عزمی او سیفی لزماط الرجال
وادري گدهه او ما برد بیک العزم
وصلت اخبارك وکت طحن الرؤوس
چن اسد غضبان تردمهم ردم
خوضتک خوضت غضنفر بالنزال
یعنی جیش ابکبرا یمک ینهزم
رِجفت الکوفه او وصل حدنه الرجیف
گالوا اعله ابلیس چن خر النجم
وآنه صحت ابصوت ابوطاهر اکید
او صاح ابوفاضل یمسلم والنعم
هلهلت زینب کفو ابزین الرجال
رفعي راسچ یا حمیده الهل اسم
ریتک اویانه چنت بارض الطفوف
وکت اصیحن ماکو ناصر یلتزم
طاحت الانصار کلهه امجزرین
یا عَظُم هذه الجرح ما یلتئم
طاح الاکبر وانگطع بتّي علیه
وابن اخوی القاسم الحُر الشهم
وانکسر ظهري عله العباس اخوي
وکت اشوفن هامه بالنص ینجسم
بعد اگلك خویه عبدالله اشسگوا
حرمله إمثلث سگا وامنگعه سِم
او صابني امثلث بعد بین اضلوع
واذکرت ظلع امي ساعه الیـنـثـلم
لطّخت شیباتي من دم الجُراح
واللقیٰ هیچ الله واشکی عالصنم
وآنه طحت او طعنت ابجسمی السیوف
والشمر حز راسي والموقف ألم
آیمسلم رکّن ابصدری الخیول
او تالي بالنیران شبوها الخیم
هجّت العدوان واتسلب النساء
او گیّدوا یا مسلم اتشوف الحرم
لاکن اشبیدک یبوطاهر اگول
وانته شخصك من ظلمهم ماسلم
صعبه اشوفن راسک امعلگ یخوي
وابخبر موتك صحت حیلی انهدم
دمعت اعیونه الشهم وابعبره گال
ریته صدري ابحافر الخیل انهشم
راسي کون ابدالك اترفعه الرماح
او لا اشوفن شیبتك متخضبه دم
یبگه راسك عالي شامخ یاحُسین
او روس کل اعداک التهبط ندم
الشاعر جعفر عبدالمهدی العبادی
فاطمه ابیا حال گلی ابیا وضع
چانت اتذوب المحمد ک الشمع
ناصبه الماتم لبوالقاسم تنوح
اوتبچی لیل انهار واتصب الدمع
اصلا المیت ابوها اعلیه تموت
یا ظهر ما ینحنی الهای الفجع
وصلت ام احسین حد الانکسار
اسمع امصاب الجرا او زین استمع
حرمه وابهای الوصف تحمل سوال؟
یاهو یقبل بت محمد تنصفع
واهیه حامل بیهه عالرفسه اگول
تحمل السطره او بعد هم تندفع
یعنی تحمل یسقط المحسن شهید
یعنی تتحمل بعد کسر الضلع
والحلال الفاطمه اینهبه الزنیم
یغصب المُلک او مِلکها او تنمنع
تالی بالمسجد لمن تخطب یگوم
یوگف الاول یسبهه او بالجمع
ماکو زلمه اببین کل ذیچ الحشود
یوگف ابوجهه او یسل ابصارمه
یوگف ایساند امیر المومنین
او راس ابن صهاک ایقدمه الفاطمه
وسفه مامش اربعین اتکض گفا
من چبح ذیچ الرجال النایمه
جعفر عبدالمهدی العبادی
چانت اُمنیتی
ببدال الزهرا ایعصروني
چانت اُمنیتی
بالیل او ضلمه اتدفنونی
چانت اُمنیتی
لحدي ابصف الزهرا اتحفرونه
یُمّه او گبری ایکون اتخفّونه
چانت اُمنیتی چانت اُمنیتی
لعیون ایتام الزهرا،، اتنزلوني ابذیچ الحفرا،، ویاهم حیل امقصرا،، یا یُمّه او بلکت اوفی
وآنه الهم افدي ابعمري،، خاف ایأذیهم گبري،، ریت الباب ایرض صدری،، واتمنیت افگد شوفی
توفون الابن البضعه،، وصتهم گبل الطلعه،، بس تدری المامش رجعه،، وامن الطف گالت خوفي
خوفي امن الطف یا یُمّه او یومه
ساعه الیحتار ابذیچ الحومه
ها یولادي احسین اتوافونه
یُمّه او گبری ایکون اتخفّونه
چانت اُمنیتی چانت اُمنیتی
ویلي اعله امصاب الزهرا،، ریت ابوجهي آنه السطره،، وابضلعي ذیچ العصره،، وابني الیوگع بالدفعه
والحیطان اللي اتکضني،، والمسمار ایرض رضنی،، حد الموت ایمرضنی،، واعلیه اتضیگ الوسعه
یا یمّه الکافل دسمع،، ذیچ اُمنیه او ما ترجع،، بالک زینب لا توگع،، بالک لا تذرف دمعه
یا یمه اتساند للریحانه
واللازم تفدي الروح ابشانه
وابساعه البیهه الگوم اتخونه
یمّه او گبری ایکون اتخفّونه
چانت اُمنیتی چانت اُمنیتی
حزني آنه الذاک الوادي،، وحسین الوحده اینادي،، عنّه اتذبون اولادي،، ماریدن واحد یرجع
یالکافل توگف ضامي،، لخیام الخدّر حامي،، والیگرب یرجع دامي،، وابسیفك خل یتگطع
لسکینه الماي اتودّي،، والواجب کون اتأدّي،، جاوبهه افدیهه ابزندي،، والامرچ طاعه او نسمع
مُوُت او ما واحد یگرب لیهُم
اولادچ ما حاجه اتوصیهُم
مولانه حسین انموت الدونه
یمّه او گبری ایکون اتخفّونه
چانت اُمنیتی چانت اُمنیتی
من سمعت زینب ترجع،، طلعت بس تمشی او توگع،، یا بِشر اگلیبي اتگطع،، سوِلف عن اِبني اشلونه
گال الهه اولادچ راحوا،، متوذرین الکل طاحوا،، دون احسین أسمع صاحوا،، بس لا متخیب اضنونه
یحسین ابصوت اتنادي،، سولف عن روح الهادي،، ماریدن طاری اولادي،، وآنه الفاطم مدیونه
راح ايگلهه الچنتي اتانینه
ياام عباس احسين اموذرينه
والملعون ایصیبه اعله اسنونه
یمّه او گبری ایکون اتخفّونه
چانت اُمنیتی چانت اُمنیتی
ما ضنّیت ابگه الوحدي،، ریت ایحفرون ابلحدي، اُمنیتي الچانت عندي،، عند الموت ایحضروني
بشمالي او صوب ایمیني،، وایسبلون اُهمه ایدیني،، والزهراء اتحییني ،، وحسین ایغمض اعیوني
وین العباس او خوته،، یا وسفه الکلهم موته،،نادت ذیچ المبخوته،، وین اولادي ایشیعوني
من وصلت ساعه الترحل بیهه
یا وسفه المامش لیواریهه
الیرحل صوبین ایدیر اعیونه
یمّه او گبری ایکون اتخفّونه
چانت اُمنیتی چانت اُمنیتی
الشاعر جعفر عبدالمهدی العبادي
أستحي إمن أصرخ یمهدینه العجل
أذکر افعالی او یموتنی الخجل
آنه عبد الــ الله لو عبدالذنوب
صفحت اعمالی فشل یتبع فشل
أکشخ ابزی العلم واهل العلوم
لاکن الباطن ملیته امن الجهل
انصح المختاض کون اتراضی اخوک
وآنه ویّه اخواني متنافي او زعل
یمته اصحی او ارجع الــ الله او عود
یمته اکسر ابداخِــلِی الــلات او هبل
یمته اصیر انسان ما اعیش ابدغش
ما اطم بختی واگول الما حصل
اللّٰهُمَّ إِنْ حالَ بَيْنِي وَبَيْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلَىٰ عِبادِكَ حَتْماً مَقْضِيّاً فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤْتَزِراً كَفَنِي، شاهِراً سَيْفِي
خاف ایرّن سیفی من تظهر علیک
والتهاون زلّته ایکثر الـزلل
یابوصالح منّك ارجوا الاعتذار
راید اتکض ایدي بس انته الامل
ادری من اویاک ما تیهن اکید
خایف أرکس دِهله هالدنیه او وحل
نادم اعله الطاف یا مولاي اتوب
حتی اعود اویاک لو وآفه الأجل
جعفر عبدالمهدی العبادی
إنه تاجر دمع وابچیهه لحسیني
ولا لَحّد بعد یرخص دمع عینی
علیه اشما حچوا واشما بعد یحچون
اضل ابمنهجی او برهانی یکفینی
واخلّص هالعمر بس الابوالیمه
مثل جدی اعله فطره او تنتهي اسنینی
عله امصابه انهظم والطمهن اضلوعي
لون یتکسرن ما وافي إبـدِیني
بصیره آنه امتلک وإمن اذکر امصابه
تضل ابداخلي الحرگه او تچویني
یمن هوّه السراج او ضیّه هادینه
اموت او اندرس بس ذکره یحینی
یَمُر بیه الجفاف او تنشف اقصاني
وارد ارجع طری والدمعه تروینی
تجاره البس ربح والباجی مدغوشه
نجاة امن الدرك للجنه تهدیني
جعفر عبدالمهدی العبادی
عله طاري القناعه او عیش الاحباب
حیات الزهرا لازم کون تنیاب
کل همهه الستر وارضات ابوحسین
ولا تنشد تگول اشوده واشیاب
عله الخبزه تصوم او تفطر ابماي
غموس العدهه تنطي للیدگ باب
نطت بدلت عرسهه ابلیل الزفاف
رضات الله التریده او موش الثیاب
نعم عند البعض کللش عجب هاي
لچن لام الحسن ماهي امن الاعجاب
واذا طاري العباده انسولف اشلون
وکت تخشع جنازه اتشوفهه احساب
لحد الاربعین امن الجوارین
بیوت اهل المدینه البیهه الاصحاب
تسبح چانت اویاها الحیاطین
او ترتل چانت امن اترتل الکتاب
واذا طاري النسب ینجاب فد یوم
نسبهه ایشرف اشما توجد انساب
واذا طاري الکرم ام الحسن هاي
فضل عدهه امن الآهك رب الارباب
یمن عندک طلب بس تنخه واتشوف
ذهب یتحول امن اتجیس التراب
واذا طاري العلم واسوالف الدین
ملائکت السمه ابهل بیت طُلّاب
واذا عن الشجاعه ابیوم یحچون
نگول اول شهیده الطیحت انگاب
وحگ من هم شیوخ الناس ونگاب
انهتک باب الزچیه ابنار ونگاب
لچن طیحت لثام الگوم ونگاب
اهل ذیچ السقیفه الساعدیه
جعفر عبدالمهدی العبادی
قال الامام عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : مَنْ عَرَّضَ نَفْسَهُ لِلتُّهَمَةِ - فَلاَ يَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ اَلظَّنَّ بِهِ.
حدّث سید النُصاح واتمنه الحچی اتفهمه
ظن السوء ایسدد گوس وایصیبك ترا ابسهمه
احذر لا تروح امکان موضع صار للتهمه
والفاهم ما خط اجدامه
محتاجه النفس ترتاح حیل امشوشه افکاري
بعید امن السلف والناس وحدي إبهمي واسراي
لا راید خبر شیصیر لا تـتـنـاقل اخباري
بس راحة بالي اتمناها
عشت ابسلف یهوه ایناب والخل بي یحط خلّه
لا یندل طریق الزین لا یقبل هــله اتـدلّه
لا تسئل دلیلی اشبیهه متعلعل بألف عله
من جهل الدایر بالدیره
جعفر عبدالمهدی العبادی
خطاب العباس علیه السلام مع الشمر علیه اللعنه
إحنه اهل الکرم محنه بخالا
وإنه الیطعن لإخو لاچن بخالا
خطّه او گلتوا خنغشّه بخالا
ولک رد لا ارد جثتک لإمیه
المارد قبل خروجه للمیدان کان یقول للجیش حول برازهُ مع العباس
اطگ وارشگ واهدّن مردعنه
تشوفوا اچفوفی بالطگ مردعنه
ساعه الجدم بالطف مردعنه
تمردع والگمر هووس لاخیه
هووس یا ابوالسجاد یا سبط النبي المختار
یثّائر عله الظلام یا حُر یا ابو الاحرار
ودو مارد العراک مردعته او صلیته ابنار
گطّعته ابسیفی زلمتهم
هوسات للعباس علیه السلام
من صار الگمر عباس واستبشر علی الکرار
ناده ابصوت یم ابنین احچیلچ نباء واخبار
یوم العاشر ابعاشور یشعل بالخصیم النار
هذه ابنچ رفعت راس،، یم الغیره
سیف ازماط ابو السجاد یوم الطگ والملاگه
والیگرب لحد احسین بالطف ینگطع ساگه
مثل الحمزه من ایصیب حتما یکتل اطراگه
کلمن صابه العباس،، طلّع روحه
هذه ابنچ یأم عباس سیف الحگ عله الباطل
بس اهوه الکفوهه ایصیر کافل والنعم کافل
یتوصف صگر بالصید ساعه الـ بالعرک نازل
وایصید الماینصاد،، هذه العباس
جعفر عبدالمهدی العبادي
