قصیده للسیده رقیه( راسک الدامی ابطشت) جعفر عبدالمهدی العبادی
بویه بـإخلافک ولونه بالطفوف
ریتک الحال الحرم بعدک تشوف
فزعوا اعله اخیمنه للنهب او سلب
او نارهم خلوهه بخیمنه تشب
کلمن انشوفه مُعادي او لا مُحب
وانته طایح عالثره ابطعن السیوف
نشرد الــلآوین یا بویه او نِــفُر
امنین ما ارکض یجي اگبالي الشمر
شفته راسک چان فوگ اعله السمُر
والخیول ابصدرك اترک او تطوف
انته لمیت الحسك بس کله لا
او من عثرت انصاب وجهي او دمما
او عمري ثلث اسنین شِبت ابکربلا
طفله وینّي او وین تگیید الچفوف
مارعوا حرمت المختار النبي
او مِلخ ترچیتی اللعین الناصبي
او گال خل تمشی رقیه للسبي
بالسبي یابویه شوفونه الحتوف
دخّلونه الکوفه واحنه امربطین
التموا العدوان کلهه امشمتین
او ظلّوا ایسبّون ام الحسنین
او تشتم الکرار کل ذیچ الصفوف
شرد اسولف بویه عن درب الیسر
او یا هضمنه الشام من صاحوا کفر
او گالو اتطبون لازم بالقصر
واللئیم اهناك واتحرسه الألوف
بویه ودونه ابخرایب من نمت
شفتک ابحلمي او علیک آنه اصرخت
واهمه جابوا راسک الدامي ابطشت
وادري اموت اعلیك ما اگدر اشوف
جعفر عبدالمهدی العبادی
تمت بحول الله 19 محرم 1444
