قصیده لطمیه ( یا لوعتی حمیده ) جعفر عبدالمهدی العبادی
طفله وابوي اریده یمسح علیه بیده
یا لو عتي حمیده ما یرجع الراح
بلچي یرد علینه،،،، مشتاگه اله اوحنینه
ما یرجع الراح
فیت الابوا اشکبرهه منهو یسدد فیّـته
آنه الربیت امدلله من یسئل اعله ابنیّـته
گالولي رایح للسفر وآنه انتظرهه جیّـته
لاکنّي أشعر بالیتم طوول أبویّـه ابغیبته
من گلّي لحسین إنتي
مثل رقیّه بنتي سالت ترا دمعتي
گلبي عَلِي صاح ما یرجع الراح
طفله او أحن الشوفتک یا بویه مو وکت السفر
ظلمه اللیالي ابغیبتك بویه ابسمانه انته الگمر
یا ریته مطرش السمع یاریته معمیه النظر
حت لا اشوف الناعیه او لا اسمع آنه ابهالخبر
یصعب یبویه لفراگ
جمر المصیبه حرّاگ شب الامل والاشواگ
مکسورت اجناح ما یرجع الراح
یا بویه نمشی الکربله هل کوفه ما هي امرتبه
تدعي السبط واتخاذله او من هالرزیه اتشیبه
وابن الزچیه الطاهره من دم جبینه اتخضبه
واتهد عله اخیام النبي او کلشی اللي عدنه اتسلبه
واسمعت الحسین ایگول
تسحگ علیه الخیول صوب الخیم تالی اتجول
واتبدي النیاح ما یرجع الراح
اول رزیه امصیبتك یا بویه حلّت بیّه
وامتدت الحد کربله حد ما رحت مسبیه
واختی الحنونه بالسبي ماتت ترا رقیه
محتاره ضلّت عمتي تبچي ابخفه الابیه
یابویه ماتدری الشام
شمات اجونه او ظلام ما یرحمون الایتام
یا عمق الجراح ما یرجع الراح
الشاعر جعفر عبدالمهدی العبادی
