قصیده عمودیه ( علی ابوجهه الخلگ ) جعفر عبدالمهدی العبادی
علي ابوجهه الخلگ گطرة حیاهم
تضل من دونه مرفوضه صلاهم
هضیمه اعله البعض شیعه ایتسمون
جفوهه المستحه او نزعوا رداهم
یعمی العافوا اهلا لایرجعون
اثنعش صلبوخ نگطفهن وراهم
لچنه التاهوا ردّوا عله الدین
صاحو یا علي او حیدر هداهم
یتامه المسلمین إخلاف ابوحسین
لحاف الهه الحسن وایظا قطاهم
شلعهه ابواب بیته او چیّم النار
او طبخ زاد اللي چان ابمشتهاهم
مدیم آل النبي المعروفه بالخیر
یکرمون العدوا ابوکت اللفاهم
کریم الأشهُر ایسمونه رمضان
أخذ صیت الکرم من مُجتباهم
ذبح حاتم فرس نعمین ابن طاي
عسر ماکض هلي الضیف امن اجاهم
کرم کل العرب شع صیته بالکون
لچن زود الحسن سیل او خذاهم
وابومحمد مضیفه اوسع من الکون
بحیث اهوه الملائک ضیفاهم
أجنّه الحضرت الطف تنصر احسین
ملح زاد الحسن غزّر معاهم
قرون اربعتعش طافن للاسلام
ولایوم الخلگ خییب رجاهم
یرد الحاجه حاشه امعلم الهاك
کریم المجتبیٰ التطلب نطاهم
جعفر عبدالمهدی العبادی
