قصیده لطمیه للحسین للاربعین (ماگدرنه انزورک) جعفر عبدالمهدی العبادی
قصیده لطمیه لمشایة 1443
ما گدرنه انزورک ابذیچ السَنِه
خاف حجبتنه علیک اعمالِنه
وانته ما تخفه علیک الخافیّه
نذر نگصد هالسنه الکل حافیّه
الشیب ویه الشاب الک مشایه
حافي الجدم نگصد الک وادموعنه سچابه
انته الکریم اللي اذا نوصل لعند ابوابه
نسجد اله الباری الشکر والسجده یم اعتابه
بالمهدی نقسملک قسم من الذنب توابه
وانته تعلم بالحقیقه اشما جره
وآنه گلبی اعلیک ناره اموجره
بالعهد مشایتک وفایه
الشیب ویه الشاب الک مشایه
یحسین الک گلب المحب فرفر یرید ازیاره
والله انحرم ذیچ السنه وادموعه الک تتجاره
بیدک تحل کل مشکله کلشی تعرف اسراره
خلف الحجاب الیشتغل بیدک تطیح استاره
وانته تفضح کل معاند للنبي
لابس احجاب الشرف لکن غبي
یا حسین اترف الک چم رایه
الشیب ویه الشاب الک مشایه
ارحمهه ناس اللي اطلعت صافي الگلب لزیارتک
لا تنمنع یاسیدی واجعلهه من مشایتک
خافن نموت او ما نصل وانشاهد احنه الگبتک
یحسین احلفک بالضلع گلّي نطیتک حاجتک
وانته من انّحلفک ابضلع الکسیر
ماتردنه ابهاي یا نعم الامیر
الشیعه عد بابک صفت شچایه
الشیب ویه الشاب الک مشایه
اللي علینه نگصدک یا سیدی او نفتح گلب
واللی علیکم بالحدود الزایرک تفتح درب
خلّي بوفاضل یعتنی ویشنهه غارات الحرب
وایشلّع ابواب الحقد غصبن علیهم بالغصب
وانته من تامر ولا یبگه انتظار
هذه ابو فاضل او نعرف راسه حار
خل یصیح احسین ناطی احچایه
الشیب ویه الشاب الک مشایه
جعفر عبدالمهدی العبادی
