قصیده لطمیه شور ( عدنه ثوره الزیارتکم) جعفر عبدالمهدی العبادی
حسین آآآآآ حسین آآآآآآ
عدنه ثوره الزیارتکم واهي تعظیم الشعایرنه
طلعنه انزور ابو السجاد ممشه اعله الجدم رحنه
ترکنه اشما هسّت بالبیت اله لبیك اله صحنه
الک فدوه العمر مولای اخذنه اعله الجمر سحنه
حسین آآآآآ حسین آآآآآآـ
طلعنه احنه المصیبتکم والک نسوه اطلعت واطفال
لان زینب مشت للشام یویلي اعلیهن ابیا حال
مشن بس العدوا حدّاي لهن گید اصبحت لاحبال
وابگید الحدید الشیخ واطواگ الحدید اثگال
حسین آآآآآ حسین آآآآآآ
نطلع للمشی کل عام وانواسی الزچیه ابهای
ما همني الخطر هیهات والمهدي طلع ویّاي
نبچي اعله الطفل یحسین ردّوا بالنبل مو ماي
وانواسی العلی السجاد من رد الضعن مشّای
حسین آآآآآا حسین آآاا
اضل اهمل دموع العین عله امصابک یبوالیمه
واظل امشی ابطریقک دوم وجد بالسیر أنه ابهمّه
واریدك سیدی یحسین تقبل منّه هل خدمه
منو مثلک صبح مولای ذبیح او سابح ابدمه
حسین آاااااااا حسین آااااااا
جعفر عبدالمهدی العبادی
