قصیده بتسلسل ومضات{رفعوا اسمک حتی اعله} جعفر عبدالمهدی العبادی
*نحن ابناء الدلیل*
رفعوا إسمک حتی اعله إمن الجبال
بس زغیر ابعیني ماشوفک چبیر
أنته موگدهه او شجاک إتأمریت
او بس علي الکرار لایگ للأمیر
للاماره امعین الباري شروط
وحده من عدهن شجاع او ما تکع
وانته من اخیالک إتخاف او تِنِز
اشحال تمشي او یطلع اگبالک سبع
وحده من عدهن درایه إتحل عُضل
او ما تخلي إبشعبک ایضاً مُعضله
و إنته نفسک سولتلک خاطیات
او صرت إنته إنّوب أکبر مُشکله
شرد اسولف عالشروط اشگد عدد
وِهوّه من وحده فلا یوجدله حض
الله گایل عالذي گلبه مریض
نُحنُ زِدناهم یهل وادم مرض
اقصد الآن إبزمان البي نِعیش
زُمره من ذیچ الأُناس الماضیه
تقبل القدوّه المحمد وآله لا
یعني نفس الگوم گوم الطاغیه
أوگف ابوجه الیضد المهدي موت
او حچیي موس ابریجه لازم یبلعه
اهله تشرد بالحرب ذبت ثیاب
او اهلي من اتهد تِهد إمفرعه
ما ابالغ هذه تاریخي الشریف
او لا تهدد واحنه ناس امبلله
کل سنه اتفجر ولا همنه انفجار
او نمشي زوار الحُسین الکربله
راح اذکرک وانته مطلوب إلنه ثار
اي وحگ چبد الحسن ذاک الکریم
ما نسینه الزهرا والظلع الکسیر
او ندری بس اتشیل إیدک عالحریم
یظهر المهدي او یحشمهه الرجال
الموته هم تطلع یشگون الچفن
نگلب الدنیه علیکم والرسول
او نوگف إجنود الأمیر إبن الحسن
*****
الشاعر جعفر عبدالمهدی العبادی
