قصیدة {ضماء الفراق} جعفر عبدالمهدی العبادی

آنه متعشی إبخبز واشوی ملح

                          مای ماکو منّي طگ والله الصبر

طافت اسنینی و اتاني للصباح

                                خلصت أیامی  فلا طر الفجر

امدوهنه افکاری اوصفیت ابلايه رای

                                 غاطس ابّحر العجب تاه الفکر

کلمن اتلزمه یگلک آنه وآن

                                   وین ما ادیر الوجه خنجر غدر

لن غفیت ابعطشتی او مامن مجیب

                           غمضت إعیوني إبکثر جرت الحسر

بین خیّال او صدگ واحد مُهیب

                                    شعشع أنوار السماوی ابکل کتر

گتله کظ ایدی علیک إبحیدره

                              گلّي جدّی او دایم ابإسمه افتخر

گتله یا مهدی الاُمم انته الإجیت

                            صار وکته او جایب اویاک النصر

ارد اسولف لک یمولاي الغریب

                           جمعه وی جمعه الندبتک بس قریت

شیعتک تنظر یمولانه الطلوع

                            لابسه اکفان المنایه او ما إجیت

وینک انته او وین صایر یا مکان

                              نزلت إدموعي من إجفونی او بچیت

شوف حالی او شوف حالات الشعب

                               آیه والی إشلون أصدّگ مادریت

انته غایب عالنظر مو عالقلوب

                             انته کل ابکان حاظر وإعتنیت

انته ما یومک تجافی اویه الحبیب

                           وآنه الک مشتاگ دوم اتحضریت

گلّي لا تهتم قریباً للظهور

                               راح احضرک یا وکت بیّه إنتخیت

گتله یا مأمن حیاتي للمدیم

                                     من حضورک یا إمامي اتشرفیت

گلي یا شاعر کلامک دوره عاد

                                 عالعقیده ابسرعه گوم اکتبلي بیت

گتله جدّک لسني دایم بي تله

                                     الله طرله الکعبه حضّر بيته له

وآنه افخر لوله اکتب  بيتی له

                                  هوّه أمیر المؤمنین اول إمام

بس غرام الحید ما مثله غرام

گلی راح ارویک صدگ یا حبیب

                                      گتله شکراً یا حبیبی أنه ارتویت

************/*

 الشاعر جعفر عبدالمهدی العبادی