قصیده لطمیه{یعباس العلم} جعفر عبدالمهدی العبادی

 خویه شوف الحرم   اِبنار کلها الخیم

عالنهر طایح رمیه       یـــــــــــــعباس الـــعلم

******

خویه یوم الی اطلعت من المدینه

ابـــــــرایتک رایة فـــــــــــــخر رایــة ولینه

وانته یا لیث الحرب حارس علینه

اشلون وحدی یالعضید اِبگه حزینه

خویه ضیم او أَلم**انته راعی الشیم

والعلم بید اَجنبیه ***عالنهر طایح رمیه

  یـــــــــــــعباس الـــعلم

************************

خویه وابطول الدرب انته الّی حادی

حاضر ابدومک یخویه بس انادی

ظنّتی خابت علیه لا مُرادی

والمراد الی طلبته فی فوادی

خویه ریتک تِکوُن *** حتی جرحی یِهوُن

والحسین اعله الوطیه *** عالنهر طایح رمیه

یـــــــــــــعباس الـــعلم

*******************************

خویه هجرک اَثّر اهوایه علیه

والنواصب هم اِجت شتمت رقیه

آنه اَنادی وانته نایم عالوطیه

خویه دگعد شوفنی اَمشی سَبیه

خویه شوف الهظم *** بالحقد والظلم

   من هظم هذی الرزیه *** عالنهر طایح رمیه  

یـــــــــــــعباس الـــعلم

***********

ضلّت اسکینه تِنادی وینه عمی

وآنه محتاره إِبیتامه مِنته یمی

عدمن اشکیهه المصیبه واشکی همی

ریته یمک عالوطیه سَال دَمّی

ریته دَمّی یِسیل ***لا اشوف الرحیل

وآنه میسوره اوسبیه*** عالنهر طایح رمیه

یـــــــــــــعباس الـــعلم

*************************

الشاعر جعفر عبدالمهدی  العبادی