بس اماشی الکون گدهه طبعي ما احب الرخیص
وارگه دوم اعله الـــمعالی ما ادوور عـــالنصیص
وآنه گـانوص امـن اصـیدن مــن اگـدّر عالــگنیص
لا طار او لا فر امن ایدي
الیشیل العصّیٰ لازم یعرف الطگ والرشگ
والعرب گالت واگلک یـطلع الـحگ بـالحلگ
الیمد روحه اعله ناری لو صلب هم یحترگ
سعفه انته او ما تحمل ناری
مثل عند العرب معروف رساله الیملك التدبیر
واضح کلشی الاحچي ابد ما حاجـه للتـفسیر
اذا باللي خذیته الخیر ابد ما عافه یوم الطیر
حتما ما ینفع والحُر شال ایده
جعفر عبدالمهدی العبادي
کل لحظه لک حیل اشتاگ وارجع واگلّب ذکریات
آنه وانته وأغرگ ابهای الفکر
نطلع او نتمشی حد ما نوصل المفرق طریق
وانته تعزل تاخذ ابدربک تروح
او آنه اروح وین اروح
ارجع ابذیج اللیالي الچنه نضحک
واسرح ابفکري علیك
اسرح الذاک الزمان
او ربي اگولن یمته یخلص لإمتحان
یمته یخلص لإمتحان
وآنه غارگ وآنه غارگ
لن اشوفن چف عله امتونی او یهز
وآنه افز
ها ییمه اشبیک
نوبه تبچی او نوبه تضحک
نوبه تمشی او نوبه تگعد
وآنه اضل صافن علیهه او ضني اُمك
وارجع اصفن واصفن اردود الهواک
وامي تبچی اتگول ما فادت العوذه او خالنودّي للرضا ع
او هیچ کل عمری گضا
هیچ کل عمری گضا
جعفر عبدالمهدی العبادی
علي نور العلیك الیل ماچل
بحر واشما غرفنه ازداد ماچل
النکر واهوه ابسفرتک زاد ماچل
ردی او ما یمتلک ذرة حمیه
جعفر عبدالمهدی العبادی
جمّعوا روس الفِرَق حطّوا سِباق
گالو اندور الحوار اعله المذاق
ماکو اعلم منهم ابذاک الزمان
لا بلاد الروم لا بارض العراق
ما یگومون احتراما للامام
حتی ینهان او صبح هذه اتفاق
رادوا ایذلونه من گبل النقاش
ابهای ظنهم للنصر خوش انطلاق
طب علیهم یشبه الجده الرسول
چن محمد واهوه راکب عالبراق
طب علي ابهیبة علي او محد یگوم
خرّوا الکل ساجدین اهل النفاق
حتی ابلیس انبهر خر للسجود
او صار ابن هارون بصفوفه انشقاق
بدت الگعده او بده اویاه الحوار
رحة العرکه ابقبضته او کیفه دار
دارهم دور الیمین اعله الشمال
یطحن الکفار وابکیفه القرار
یطحن الصبّه او طحن بیهه المجوس
چن قیامه او ماکو من عنده الفرار
وانخطف لون الاشاوس والرجال
والرضا ایحقق نصر فوگ انتصار
من یسولف ترتعد منه الجموع
چن علي الکرار وابچفه الفقار
وانذهل مامون راح اعله السطوح
راد ایذب روحه او نووه اعله الانتحار
جعفر عبدالمهدی العبادی
ینکرون الفضـل مسلکهم البوگ
لچن همّه الحدر بس حیدر الفوگ
بدوا بتفرهد القابه الملاعین
یحملوه اعله نوگ او تفحط النوگ
العده ابطول سنه یبنون تاریخ
اله افلان او فلانی او زید طابوگ
لچن حیدر وضوحه اوضح من النور
او بلا هبّت هواه الکون مخنوگ
علی البرهانه ابشط من السیوف
الیحاور حیدره ابجدمینه مسحوگ
علی ایخیط وراهم یعدل الدین
لان منهم شبع طعنات وافتوگ
بعد خلصت نجامل های هیهات
نشگهه ابچفنه کل ما تکثر احلوگ
وصل عید الغدیر او ماتوا ابغیض
بنایه اعله الرمل وایطگهن الفیض
یضنون الوکت مابی شته او زود
لچن طاح الصرح من خلص الگیض
جعفر عبدالمهدی العبادی
بعد مقتل العباس خرج الحسین ع غاضبا لطلب ثار ابوالفضل علیه السلام
غار عالحومه او نزل یجدح غضب
حامیه امن اسفل درک واهمه الحطب
شبهه واشتعلت جهنم بالطفوف
حتی قصر الشام هم من عدهه گب
ثار ابوفاضل یریده امن الجیوش
او ما تسد ثاره لون یفنی العرب
احتمت نار الوطیس امن الاسود
هدوا الچتله او سهل ظنهه الطلب
مادروا بی هووه صیاد السباع
کل کتیبه التوصله اتطیر الرگب
غط بالاوساط او طلع من الاخیر
دار عالیمنه او گضت لمّه اگترب
نادوا اعله ابلیس خلصت هالرجال
ودي جیشک هالامر کللش صِعب
دز عفاریته او عله احسین الهجوم
حضرت الجن تنصره او دگت رکب
والملائک نزلت او ردهه الحسین
گلهم آنه ابن الذي ابکل عرکه طب
گام یصلبهه العغاریت الیجوا
دگله خشبه او کل فرد منهه انصلب
ناده رب الکون لا تنسه الوعود
کافی یبن الزهره کف امن الغضب
کف ابوالسجاد ما کف الطفوف
الکون لو ما الله بچفوفه انگلب
وحگ الچان کاشف کربلا حسین
اشتگول احسین ماکر کربلا حسین
لزمهه ابچفه غاضب کربلا حسین
الو ما الله طگهه اعله الثریه
جعفر عبدالمهدی العبادی
اطفال ترکض بـلفله او محروگه
وابحافر الخیل اشکثر مسحوگه
کلهه تتصارخ حُسینن وآحسین
واحسین طایح والهدم مبیوگه
واخیام مشتعله او سیاط الظالم
لاوین تشرد والگمر هم نایم
(تشرد والکافر یسبیهه)
نسوان ترکض حایره او مذهوله
وارجال هاشم بالحرب مچتوله
واللعین ایأمر ابسحگ الحسین
لمله عشره من جیّاد اخیوله
گامت الخیاله بالاعوج تجول
وانطحن صدره او تطشر بالخیول
(ضل طایح والخیل اتدوسه)
بحبالهم گوم الرذیله ایّونه
اطفال وی نسوه ابحبل ربطونه
والعلیل ابجامعه او گید الحدید
وسطت الکوفه العده ایجرونه
والروس فوگ ارماحهم مشیوله
صاحوا اعلینه الخوارج ذوله
(بالکوفه الوادم شتمونه)
سب او شتیمه او بالحجاره امگاطف
لون السبایه امن الضرب یتخاطف
واحنه نسوه او دارت اعلینه السیاط
یا متن یحمل بعد لمشاگف
چانوا اثمانین طفله اویه الطفل
شي سحگ بالخیل شی طگهه النبل
(ما ردوا عشره امن اطفالي)
بالسوگ وانظار الخلگ مسمومه
ورجال صرعه امطرحه بالحومه
لون چان الکافل اشحدهه العیون
خلصت ایام الچنت محشومه
کلهه تتشمت لعد وین الکفل
های بت حیدر مشت وابلایه اهل
(والشامت ما یرحم بینه)
والشام آیه الشام من طبینه آخ
چانو امعیدین واهناک المناخ
والزنیم ابقصره ناصبله احتفال
ماکو دمعه اعله الحسین او لا صراخ
چان ممنوع البچی او حتی اللطم
گالوا السجاد لازم ینهظم
(رادوا بالشام ایذبحونه)
جعفر عبدالمهدی العبادی
أنه ابن المن یطگ یکسر عظم بالطگ
وابیوم النهروان ابسیفي شلت الحگ
وأنه العباس شفتوا النهر چان ازرگ
من دمکم احمر سویته
جعفر عبدالمهدی العبادی
شلتک ضِلع مکسور وانفاسی گوّه
تالیـهه بـیّـه إتخون چا والإخـوّه
جعفر عبدالمهدی العبادی
دعا أمير المؤمنين (عليه السلام) محمد بن الحنفية يوم الجمل فأعطاه رمحه وقال له:
اقصد بهذا الرمح قصد الجمل، فذهب فمنعو فلما رجع إلى والده
انتزع الحسن رمحه من يده، وقصد قصد الجمل
فقال لحمیرا
نزلي امن الجمل والفتنه کفیهه
ترا اگلب بیچ سافلهه اعله عالیهه
وافنیهه الرجال التوگف اتحامیچ
اسویهه السوایه الما امسویهه
هذه آنه الحسن والحومه تحله اویای
و امبرید زلم وابسیفی ماحیهه
لو ارید الفلک عکسا ادوره اندار
آنه الکن یکن من احچی تالیهه
بارینه اقتبس من ناری البرّاس
واشتعلت درک لمن شمر بیهه
حِمّه آنه التصیب التگطع الانفاس
صدّي اعله الشمس لو تگرب اصلیهه
کل خطوه امن اهد بالاف ایرد الجیش
من کثر الرکض گطّعت رجلیهه
جندلت العرب وابرمحی اتعنیت
انحر هالجمل والحربه ادمّیهه
جیبیلی الزمط شو طلحه مو جدّام
لو عندچ زلم للملگه جیبیهه
مابیهم سبع والعنده گلب احدید
بیدی المعرکه او بس آنه راعیهه
جنّه امن الچذب واعدتی های الناس
واسنینچ دغش وابحیله عشتیهه
وانگابچ سگط وجهچ بعد ینشاف
حیدر منتصر وانتی الخسرتیهه
وین اهل الکتب خل تکتب الکتّاب
هلیوم الحسن هالفتنه یگضیهه
هلی المنکر تقف ضده فتنهه
ونه اچفوفي زلم صلبه فتنهه
حمیرا الیوم اخلصهن فتنهه
واخلي الدم خضاب السمهریه
جعفر عبدالمهدی العبادی
