قصیده لطمیه { دایم ییمه اببالی مهدک اهزّه او خالی} جعفر عبدالمهدی العبادی

دایم ییمه إببالی  مهدک أهزّه او خالی

ماترجع انته إعلیّه   لومیته چان اشوالی

*****

چان الامل یایمه ***  وکت الکبر خیمه اتصیر

هسه انته ماکو بالبیت*بس عالمهد عینی اتدیر

ماچنت اظنن یمّه ***هیچ ابعجل گلبی ایحیر

ورده اوتذوبل چم یوم **لو چن حمامه واتطیر

گلبی فلایوم ایهید ***دنیه ابدونک مارید

عالفرگه لامابیه  ***  لومیته چان اشوالی

******

شنهو الذنب یایمه ***بس ردنه شِربِت مَیّه

ردتک تضل عایش کون *** بس إطلبت تضحیه

عمک ییمه المحسن***والنیّه نفس النیّه

ای قاتلک نفس افلان ***والحَیّه تُولد حَیّه

ماننسه عمک والباب*** بیک إیتجدد لمصاب

‌ماترجع انته إعلیّه *** لومیته چان اشوالی

*****

من العطش لونک راح *** وآنه الرحت عد زینب

گلتلهه اخذي الظامي ***  نار العطش بي تلهب

ودّی  یزینب لحسین  ***وضحیله انتی المطلب

ودتک اتنادی ابصوت *** یا خویه گلبی شیّب

هاک الطفل راح ایموت  اخذه ابعجل یالله اوفوت

وآنه إعرفت  تالیّه    لو میته چان اشوالی

****

راجل مشه او راحلهم ** گللهم المای المای

اسقولی طفلی یا گوم ** هذه الطفل یبته اویای

صارت فرقتین اهناک **ضل یعزف ابلیس النای

ناده اللعین ابقتلک ** وابسهمه خلّص رجوای

ما ضل أمل من دنیای  بس الإلهي شکوای

حیلی رگد مابیّه   لو میته چان اشوالی

******

الشاعر جعفر عبدالمهدی العبادی

تمت بحول الله بتاریخ عاشر محرم ۱۴۳۸