یُقال اَن معاویه علیه اللعنه دعی الشعراء وقال من یاتینی بقصیدة یذم بها علی ابن ابی طالب علیه السلام فاعطی لهُ الجائزه فوصل الدور لعمروا العاص علیه اللعنه ومدح امیر المومنین الی ان وصل
وإن کانَ بینکما نِسْبةٌ * فأینَ الحُسامُ من المِنجلِ
وأین الحصى من نجوم السما * وأین معاویةُ من علی
فغضب معاویه اللعین وقال لعمروا اسکت اسکت فرد علیه قالئلاً
أنه النازع ثیابی اگبال ابو حسین
لکی لاینگطع راسی ابفقاره
ردت لا ینتصر وکت آنه شردیت
لچن لمّن رجع زاد انتصاره
جبان الکل عَلِي گامو یصیحون
عمرعاص الخسر واکبر خساره
أنه انغشیت رحت اگباله هدیت
منو الیگدر یلاگی بالمعاره
علي الصیاد والصاد الصنادید
علي الخله الزلم تشرد حیاره
علي ال لولا علي الخیبر منو ایروح
علي ابچفه الحصن صار انهیاره
علي ابکل المعارك چان قتّال
علي قطب الفلك کله او مداره
علي الطووگ خصیمه ابطوگ الحدید
علي الخله الشمس ترجع بشاره
علي المولود بالکعبه او علي
البیت الله لجله انطر جداره
معاویه انخلس لاتحچی ویای
ولک بسک بعد من هالغذاره
نعم هووه الامیر او غصبا اعلیک
او تضل الجنه بیده او بیده ناره
علی الفاروق للجنه وناره
او یشع الکون مصباحه وناره
ترا امن انموت نتلاگه وناره
او یبین الفاز بالجنه الزهیه
الشاعر جعفر عبدالمهدی العبادی
